رفتار با برادر

اِحْمِلْ نَفْسَکَ مِنْ اَخیکَ عِنْدَ صَرْمِهِ عَلَى الصِّلَةِ، وَ عِنْدَ صُدُودِهِ عَلَى اللَّطَفِ وَ الْمُقارَبَةِ، وَ عِنْدَ جُمُودِهِ عَلَى الْبَذْلِ، وَ عِنْدَ تَباعُدِهِ عَلَى الدُّنُوِّ، وَ عِنْدَ شِدَّتِهِ عَلَى اللّینِ، وَ عِنْدَ جُرْمِهِ عَلَى الْعُذْرِ،حَتّى کَاَنَّکَ لَهُ عَبْدٌ، وَ کَاَنَّهُ ذُو نِعْمَة عَلَیْکَ. وَ اِیّاکَ اَنْ تَضَعَ ذلِکَ فى غَیْرِ مَوْضِعِهِ، اَوْ اَنْ تَفْعَلَهُ بِغَیْرِ اَهْلِهِ.

زمان جدایى برادرت از تو خود را به پیوند با او، و وقت روى گردانیش به لطف و قرابت، و برابر بخلش به عطا و بخشش، و هنگام دوریش به نزدیکى، و زمان درشتخویى اش به نرمخویى، و وقت گناهش به پذیرفتن عذر او وادار، تا جایى که گویى تو بنده اویى، و او تو را صاحب نعمت است. این برنامه ها را در جایى که اقتضا ندارد انجام مده، و درباره کسى که شایسته نیست به میدان نیاور.

نامه ۳۱ نهج البلاغه