همیشه بعد از هر برنامه گروهی،مراسمات ملی و مذهبی پخش نذری و غیره آنقدر آشغال بر جا میماند که هر فرد مقیدی از دیدن آن بسیار شرمنده میشود. چرا کسی روی این مساله کار نمیکند چرا اقدامی برای ایجاد فرهنگ رعایت نظافت و پاکیزگی در جامعه بویژه در موارد فوق صورت نمیگیرد.
این روزها به هر جا نگاه کنی اشکالی در کار است.از اجناس چینی مغازه ها که عاقبت علیه مان رای دادن تا مردم آشفته و با عجله و بی حوصله ی شهرمان.از خیابانهای پر از دود و ماشین تا ساختمانهای تنگ و نازکمان.از رسانه های منفعت طلب و هو چی تا حاکمان دست به یقه شده ی کشورمان.از نفت و گاز به تاراج رفته تا امید و انگیزه فنا شده ی جوانانمان.از مخارج بی سر و ته زندگی این روزهها تا سنت و مدرنیته ی به جان هم افتاده ی فرهنگمان.سینمایمان ورزشمان هنرمان اقتصادمان سیاستمان مردممان دولتمان حکومتمان خیابانهایمان خانه هایمان لباسهایمان قیافه هایمان دوستانمان اقواممان دانشگاه هایمان ...هر روز صبح وقتی سراغ ماشین می روم تا سوارش شوم طبق معمول به زور در باک را باز کرده اند و بنزینش را کشیده اند.به جان خودمان افتاده ایم و به خیالمان این زندگی است.اوضاع خراب است برادر .هر چه بگوییم یا زندانها را آباد کرده ایم یا دشمنها را شاد تر ساخته ایم.وقتی دغدغه فرهنگ در هیج جایمان نیست آشغال نذری عین تبرک و ثواب است.
به هر ترتیب نباید تسلیم شرایط شد و به بی تفاوتی رسید.